■ شناسنامه غلامرضا تختی بخش عمومی

امروز چهل‌وششمین سالگرد نبود زنده‌یاد جهان‌پهلوان غلام‌رضا تختی است.
او هفدهم دی‌ماه سال 1346 خورشیدی چشم از این جهان فروبست.

پنج سال پیش غلام‌رضا تختی جوان ـ نوه‌ی جهان‌پهلوان تختی که هم‌نام پدربزرگ‌اش، مقیم آمریکا و اکنون نوزده‌ساله است ـ در صفحه‌ی شخصی‌اش در جهان مجازی نوشت :

«دیروز سالگرد پدربزرگم بود و ما نبودیم. آن سال‌هایی که بودیم، مامانم و بابام شیر و موز می‌آوردند مدرسه. بعد از مدرسه هم، من و مامانم می‌رفتیم خانه‌ی مادربزرگم و صبر می‌کردیم تا شب که بابام بیاید از ابن‌بابویه و حسینیه‌‌ی ارشاد... تلویزیون روشن بود، اما پدرم را نشان نمی‌دادند. این بود که همه خیال می‌کردند بابام نرفته. ما مجبور بودیم به تلفن‌ها جواب بدهیم و بگوییم که بابام آن‌جا بوده. بعد همه فهمیدند که چرا بابام را نشان نمی‌دهند، با این که او از همه بلندتر و پرزورتر و قشنگ‌تر است و تازه فرزند جهان‌پهلوان هم هست...

من این‌جا که آمدم، به مادرم گفتم هیچ‌کس مرا نمی‌شناسد، من چطور بروم مدرسه؟ توی ایران همه می‌دانستند من کی هستم، اما این‌جا چه کسی می‌فهمد؟ مادرم گفت: چه به‌تر، خودت باید کاری کنی که همه تو را بشناسند.
این بود که درس خواندم؛ خیلی. توی زبان انگلیسی اول شدم، بین دانش‌آموزان آمریکایی توی سه کلا‌س ریاضی اول شدم و توی چهار کلا‌س علوم اول شدم و خیلی جایزه گرفتم؛ تازه به‌خاطر این که به یک بچه‌ی چینی کمک کردم، کارت مخصوص به من دادند و تازه آن‌وقت بود که فهمیدم من هم کمی خوب هستم.

بعد یکی از معلم‌ها به من گفت: درباره‌ی شب یلدا کار کنم، تحقیق کنم. کردم. دیدم چه‌قدر قشنگ است شب یلدا. همان‌وقت دلم می‌خواست بیایم ایران، اما مادرم همین‌جا شب یلدا گرفت و خلا‌صه بعد از این تحقیق، معلمم جلوی همه به من گفت تو با آن قهرمان ایرانی که توی اینترنت اسمش پر است، چه نسبتی داری؟ گفتم: نوه‌ی او هستم. همه برگشتند به من نگاه کردند و از آن روز کارم سه‌برابر شده؛ یکی برای خودم درس می‌خوانم، یکی هم برای این که نگویند نوه‌ی جهان‌پهلوان چیزی سرش نمی‌شود.»


پروردگار روان جهان‌پهلوان را قرین شادی
و نوه‌ی نازنین‌اش را حفظ کند.

یک سال دیگر هم گذشت
و تو همچنان در دل و جان ما جا داری، جهان‌پهلوان ...


منش‌ات پایدار و پُررهرو باد !