■ به این می گویند مهندسی! بخش عمران

این پل حامل قسمتی از جادۀ اصلی شماره 93 ایالات متحده است که گردنۀ جادۀ قدیمی در اطراف و بالای دیوارۀ سد را پشت سر می گذارد.بعد از اتمام، این پل پیوندی بین ایالات نوادا و آریزونا خواهد بود.
در یک شاهکار برجستۀ مهندسی، دو کمان بتنی عظیم جاده را نگه میدارند که از دل صخره ها بیرون زده اند.

این کمانها تشکیل شده اند از 53 تکۀ جداگانه هر یک به طول 24 پا که در کارگاه پل، قالب ریزی و به سیلۀ بالابر تسمه ای
(متصل به تیرک های فلزی موقت) بالا کشیده شده اند. در نهایت این کمانها بیش از 1000 پا طول خواهند داشت.
در حال حاضر این سازه شبیه به یک پل معلق معمولی به نظر می رسد. اما با کامل شدن کمانها، کابلهای نگهدارنده در دو
طرف برداشته خواهند شد سپس ستونهای عمودی برای نگهداری جاده بر روی کمانها ساخته می شوند.
این پل به عنوان گذرگاه سد هوور شناخته شده، اگر چه عنوان رسمی آن پل یادبود مایک اُ کالگان- پت تیلمن است
(یکی از فرمانداران بنیانگذار ایالت نوادا- فوتبالیسی از اهالی آریزونا که در افغانستان کشته شد).
ساخت پل از سال 2005 آغاز شده و سال آینده به پایان می رسد. پیش بینی می شود روزانه 17000 خودرو
سواری و کامیون از روی آن عبور کنند. ساخت سد در سال 1931 آغاز شده بود و بتن مصرفی آن برای ساختن
جاده ای بین نیویورک و سان فرانسیسکو کفایت می کرد.
مسافت دریاچۀ تشکیل شده (دریاچه مید)، 110 مایل می باشد و مدت 6 سال طول کشید تا پر شود.
جاده اصلی همزمان با این سد مشهور در سال 1936 گشوده شد.
یک توضیح اضافی : بالاترین نقطه روی نوار سفید دریاچۀ مید، سطح آب قدیمی دریاچه قبل از خشکسالی و پیدایش منطقۀ لاس وگاس می باشد.
این خط بیش از 100 پا ، بالا تر از سطح آب کنونی است.
( برگردان به فارسی : ع – م )